Jul 31, 2009

ՄՕՏ ՕՐԷՆ AZTAG ARABIC.COM

«ՓԻՒՆԻԿ»Ի ԱՋԱԿՑՈՒԹԵԱՄԲ՝ ՄՕՏ ՕՐԷՆ՝ WWW.AZTAGARABIC.COM


Որոշ ժամանակէ ի վեր խմբագրութեան յղուած առաջարկներ կու գան ընդգծելու «Ազդակ»ի արաբատառ բաժանմունքի հաստատումին անհրաժեշտութիւնը։ Պահանջը առաւելաբար կը զգացուէր համահայկական հիմնահարցերու «Ազդակ»ի լուսաբանման աշխատանքը նաեւ արաբերէն կարդացող շրջանակներուն հասանելի դարձնելու անհրաժեշտութենէն։ Այս հանգրուանին կ'ուզենք յայտնել, որ արաբական բաժնին նիւթերը պիտի կեդրոնանան «Ազդակ»ի հրատարակած խմբագրականներուն, ակնարկներուն եւ վերլուծողական գրութիւններուն արաբերէն թարգմանութեան վրայ։

Յայտնենք, որ արաբերէն ելեկտրոնային հրատարակութեան խմբագիրի պաշտօնը կը ստանձնէ հայկական եւ արաբական լրագրողական շրջանակներուն ծանօթ անուն, «Ազդակ»ի աշխատակից դոկտ. Նորա Արիսեան։ Կայքէջի աշխատանքները կ'իրականանան «Փիւնիկ» մարդկային պաշարներու համահայկական հիմնադրամին աջակցութեամբ։

Մեր փափաքն է, որ թէ՛ կայքէջի ձեւաւորման եւ թէ՛ բովանդակային առումներով մեր ընթերցողները իրենց առաջարկները յղեն «Ազդակ»ին։

Անգլերէն բաժանմունքին առընթեր գործելու կոչուած «Ազդակ»ի արաբերէն բաժինը այս ձեւով «Ազդակ»ի ելեկտրոնային հրատարակութիւնները կը դարձնէ եռալեզու։

Jul 29, 2009

ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ «ԱԶԴԱԿ»Ի ԽՄԲԱԳՐՈՒԹԵԱՆ

Յարգարժա՛ն խմբագրութիւն«Ազդակ» օրաթերթի,

Որքան ալ հաւատացողներէն եմ մամուլի շինիչ դերին, տեղ մը դժուարութեան կը մատնուիմ տարբերելու համակարգչային (on-line) մամուլը եւ ձեռքով շօշափուած աւանդական մամուլը։ Երբ ստիպուած ես համակարգչային մամուլին հետեւիլ օրը օրին, նոյն աճապարանքը չունիս բազկաթոռին վրայ կուտակուած եւ հանգիստի պահու մը, ոտքերդ երկարած վիճակի մը մէջ, էջերը խշրտացնելով կարդացուած թերթերուն կամ հանդէսներու պարագային։ Այսպէս է որ հանգիստ պահու մը ընթերցուելիք կուտակուած թերթերու դէզին մէջէն ձեռքս անցաւ «Ազդակ»ի 28 մայիս 2009 թուակիր համարը, ուր ուշադրութիւնս գրաւեց «Փրոֆ. Մարք Նշանեանի բանախօսութիւնը՝ ուղղուած Պոլսոյ հայ ուսուցիչներուն» խորագրեալ լրատուութիւնը։

Իբրեւ հաւատարիմ հետեւող մը քաղաքիս հայատառ օրաթերթային թէ պարբերական մամուլի՝ կը փափաքիմ կատարել հետեւեալ ճշդումները.
ա.- Կատարուած լրատուութիւնը տարբեր իմաստ մը կը զգենու, երբ կը նշուի թուականը, ինչպէս նաեւ աղբիւրը.
բ.- Լրատուութեան մէջ նշուած բանախօսին անունը պէտք է ճշդել իբրեւ Մարկ Նշանեան՝ փոխան Մարք Նշանեանի, իսկ «Պոլսոյ մէջ միակ տաղանդաւոր վիպագիրը եղաւ Զաւէն Պէրպէրեանը» նախադասութեան մէջ նշուած գրողին անունը պէտք է ճշդել իբրեւ Զաւէն Պիպէրեան։
գ.- Չկրցի որեւէ մեկնաբանութիւն մը տալ բանախօսին, որ յարգելի ալ ակադեմական մըն է, հրապարակային հետեւեալ արտայայտութեան. «Միջին Արեւելքը նոյնիսկ մէկ արժէքաւոր գրագէտ չկրցաւ տալ, բացի Վահէ Օշականէն, իսկ Պոլսոյ մէջ միակ տաղանդաւոր վիպագիրը եղաւ Զաւէն Պէրպէրեանը»։

Իսկապէս որ զարմացայ գրական բոլոր գոյները եւ հոսանքները անհանգստացնելիք (ամէնէն թեթեւ բառն է, որ կ'օգտագործեմ) նման ցաւալի յայտարարութեան մը ընթերցումով։ Որքա՜ն փափաքելի պիտի ըլլար ունենալ «Ազդակ»ի շաբաթական «գրական» էջերու խմբագիր՝ Սարգիս Կիրակոսեանի եւ ամսական ««Ազդակ» Գրական - «Ազդակ» Արուեստի Պարբերական» յաւելուածի խմբագիր՝ Պօղոս Սնապեանի մեկնաբանութիւնները եւ նաեւ դատումները, ի տես գրական բոլոր ընկալեալ չափանիշերը եւ արժեչափերը արհամարհող նման «անպատասխանատու» յայտարարութեան մը։

Այսքան առատութեամբ «գունաւոր» գրական մամուլ եւ գրողներու միութեան համախմբում մըն ալ ունեցող քաղաքիս գրագէտ եւ գրականագէտները խօսք մը ունենալու են անձնական ճաշակն ու նախասիրութիւնները գերիվեր նկատող մտայնութեան մը հետ։

Յարգանքներով

ԿԱՐՕ ԱԲՐԱՀԱՄԵԱՆ

Jul 26, 2009

ԴԱՐՁԻ ՄՐՑՈՒՄԸ

the Economist-ի բնագիր յօդուածը կարելի է կարդալ հոս.-


(Նկարը the Economist-էն)

«Էքոնոմիսթ»ի ելեկտրոնային հրատարակութեան 23 յուլիս 2009 թուակիր թիւը Թուրքիոյ արտաքին քաղաքականութեան յատկացուած գրութիւն ունի՝ «Երազներ՝ իրենց հայրերէն» խորագրեալ։ Յօդուածը լուսարձակի տակ առած է Թուրքիոյ արտաքին քաղաքական հիմնադրոյթներն ու երկրի արտաքին գործոց նախարարութեան վարած քաղաքականութեան հիմնական ոլորտները, դիմագրաւած հարցերը եւ արտաքին քաղաքական ուղեգիծին կիզակէտներուն վրայ յայտնուած հարցերը։

Բնականաբար մեզի համար հետաքրքրական բաժինը հայկական թղթածրարն է։ «Էքոնոմիսթ»ի վերլուծումներով, Թուրքիան Հայաստանի Հանրապետութեան հետ յարաբերութիւններ ստեղծելու համար կտրուկ ձեւով հրաժարած է իր նախապայմանային մօտեցումներէն՝ հայկական զօրքերը Ազրպէյճանի «գրաւեալ» տարածքներէն հեռացնելու առումով։

Հարցը այստեղ կը վերաբերի անշուշտ 22 ապրիլի ճանապարհային քարտէսի համաձայնութեան։ Հակառակ անոր որ ճանապարհային քարտէսի բովանդակութիւնը չէ գաղտնազերծուած, այսուհանդերձ թէ՛ թրքական մամուլի կատարած հրապարակումներուն եւ թէ՛ այս հարցին մասին այլուր երեւցած զանազան գրութիւններու մէջ ղարաբաղեան հարցին ակնարկութիւն չկայ։ Գէթ իբրեւ առանձին կէտ ճանապարհային քարտէսով բանաձեւուած ենթադրեալ բովանդակութեան մէջ։

Հարցը սակայն խաբկանքի յատուկ քաղաքականութեամբ մշուշապատուած է։ Ապրիլ 22-ի միացեալ յայտարարութենէն ետք, ի տես յառաջացած ազրպէյճանական քաղաքական անհանգստութեան բարձրացող ալիքին, Թուրքիոյ բարձրաստիճան պաշտօնատարներ փութացին տողանցելու Պաքուի պետական հաստատութիւններուն սրահներուն մէջ՝ համոզելու համար իրենց ազրպէյճանցի պաշտօնակիցները, որ հայ-թուրք յարաբերութիւններուն մէջ որեւէ տեղաշարժ բացառուած է՝ առանց Ղարաբաղի հարցի կարգաւորման։ Հաւաստիացումները փաստօրէն վաւերական կը թուէին ըլլալ, որովհետեւ հետզհետէ նուազեցան անհանգստութեան դրսեւորումները։

Չէ բացառուած, որ իսկապէս ճանապարհային քարտէսը ներառած չըլլայ ղարաբաղեան հիմնահարցը։ Սակայն, հետեւեալը պէտք է նկատի ունենանք անպայման։ Ապրիլ 22-ի նախօրեակին, Թուրքիոյ օրուան արտաքին գործոց նախարար Ալի Պապաճան առաջին անգամ ըլլալով կը յայտարարէր, որ ղարաբաղեան հակամարտութեան բանակցութիւններն ու հայ-թուրք յարաբերութիւնները պէտք է ընթանան զուգահեռ։ Այնուհետեւ, հարցերու զուգահեռացման սկզբունքը կը կրկնուէր միջազգային ընտանիքի այս կամ այն ներկայացուցիչին կողմէ։

Ճիշդ այ՛ս է, որ տեղի կþունենայ այսօր։ Ղարաբաղեան բանակցութիւններուն կը փորձուի բեկումնային պահ ապահովել աշխարհաքաղաքական ուժերուն եւ յատկապէս անոնց կողմէ հովանաւորուած Մինսքի եռանախագահներուն կողմէ։ Պէտք է որոշակի, թէկուզ թուացեալ, տեղաշարժ ապահովել ղարաբաղեան գնացքին, իր կարգին տեղէն շարժելու համար հայ-թուրք յարաբերութիւններու համաձայնեցուած առաջին կէտը, որ կրնայ սահմանի բացումը ըլլալ։ Թուրքիան, այդպիսով, թէ՛ յարգած կþըլլայ Զուիցերիոյ միջնորդութեամբ ստորագրած իր փաստաթուղթը, եւ թէ՛ հանգստացուցած կþըլլայ ազրպէյճանցի իր եղբայրները։

Այս հանգամանքներով ալ «Էքոնոմիսթ»ի վերլուծումը համոզիչ չէ։ Ըստ էութեան նպաստաւոր է աշխարհաքաղաքական ուժերու այս հարթութեան վրայ կիրարկած քաղաքականութեան։ Երբ կþըսուի, որ Թուրքիան կտրուկ փոփոխութիւն մտցուց իր քաղաքականութեան մէջ՝ նախապայմանէն հրաժարելով, յստակ ճիգ կը կատարուի ապահովելու Թուրքիոյ խաղաղասիրական նախաձեռնութիւն կատարողի դիմագիծ՝ իր դրացիներուն հետ հարցերը լուծելու կողմնակից եւ այդ բոլորին համար զիջողականութեամբ յատկանշուող Թուրքիա մը ներկայացնելով ընթերցողին։

Հայկական կողմը ուսումնասիրուած քարոզչական արշաւ կազմակերպելու անյետաձգելի անհրաժեշտութեան առջեւ է։ Թրքական քարոզչութիւնը հող շահած է միջազգային լրատուամիջոցներու բեմահարթակներուն վրայ։ Նախապայմանային քաղաքականութիւն կիրարկող Թուրքիան կը ներկայացուի նախապայմաններէն հրաժարած ըլլալու դիրքերու վրայ, մինչդեռ անոր գործադրած քաղաքական գործողութիւնները ճիշդ հակառակ ուղղութեամբ կը զարգանան։

Յօդուածը տակաւին կը խօսի նախագահ Օպամայի ապրիլ 24-ի յայտարարութեան մասին։ Կը բացատրէ, որ Օպամա «Ց» բառը չէ օգտագործած՝ չխանգարելու համար հայ-թուրք յարաբերութիւնները։

Որեւէ յօդուածի եզրակացութիւն կը միտի յօդուածին բովանդակութեան հիմնական շեշտադրումը լուսարձակի տակ բերել եւ առաջադրուած մտածումով աւարտել գրութիւնը։ Ըստ երեւոյթին «Էքոնոմիսթ»ի գնահատականով Թուրքիոյ արտաքին քաղաքականութեան հիմնական մարտահրաւէրը հայկական խնդիրներն են։ Յօդուածը կþաւարտի վկայակոչելով արեւմուտքցի պաշտօնատար մը, որուն համոզումով Թուրքիա Միացեալ նահանգներու հետ ունի արտակարգ յարաբերութիւններ եւ երբ հարցը կը վերաբերի Թուրքիոյ եւ Հայաստանի, Թուրքիան կը յաղթանակէ ամէն անգամ։

Կþընդունինք, որ 22 ապրիլի դրութեամբ Թուրքիա-Հայաստան դիւանագիտական խաղը 1-0 յարաբերակցութեամբ կը շարունակուի։ Դարձի մրցումը ուշ չէ։ Մինչեւ հոկտեմբեր, պաշտօնական Երեւանը պէտք է հաշուարկէ տեղի տուած իր բացթողումները, սխալները։ Մարզիչը պէտք է փոխարինէ խմբապետը, եւ ամբողջ խումբը ճիգ կեդրոնացնէ ոչ միայն հակակշռելու արդիւնքը, այլ նաեւ պէտք է յաջողի յաղթական կէտով մը դուրս գալ դարձի մրցումէն։


«Ա.»

Jul 15, 2009

ՂԱՐԱԲԱՂ. ՅՍՏԱԿԱՑՈՒՄԻ ԿԱՐՕՏ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐ


ԵԱՀԿ-ի Մինսքի խմբակի համանախագահ երկիրներու նախագահները 10 յուլիսին միացեալ հաղորդագրութիւն մը հրապարակեցին, որուն մէջ ներառուած էր նաեւ 2007-ի նոյեմբերին որդեգրուած մատրիտեան հիմնական սկզբունքներու բարեփոխուած տարբերակը, որ կը բաղկանայ վեց կէտերէ.

Այդ կէտերը շատ անորոշ են եւ յստակացումի կը կարօտին։ Ստորեւ կարգ մը օրինակներ.

1) Երբ Լեռնային Ղարաբաղը շրջապատող տարածքներուն ազրպէյճանական վերահսկողութեան վերադարձին կþակնարկուի, թէեւ ազրպէյճանցիները 5-7 շրջաններու մասին կը խօսին, սակայն սոյն սկզբունքին գործադրութեան համար նախ եւ առաջ պէտք է ճշդել Լեռնային Ղարաբաղի սահմանները, որպէսզի կարելի ըլլայ ճշդել, թէ խօսքը ո՛ր տարածքներէն հեռացման կը վերաբերի։ Բայց եւ այնպէս, Լեռնային Ղարաբաղի սահման ըսելով պէտք չէ հասկնալ Խորհրդային Միութեան ժամանակաշրջանի ինքնավար մարզի սահմանները, որոնք ժամանակավրէպ դարձած են։ Այսօր գետնի վրայ գոյութիւն ունի այլ իրականութիւն մը. այդ պէտք է ըլլայ մէկնակէտը։

Աւելի՛ն. խօսքը ո՛ր ուժերու հեռացման մասին է, Լեռնային Ղարաբաղի բանակի՞ն, թէ՞ Հայաստանի բանակին, որ արդէն ի սկզբանէ այդ շրջաններուն մէջ չի գտնուիր։ Հարկ է ի մտի ունենալ, որ միջազգային խաղաղապահ ուժերը Լեռնային Ղարաբաղի ապահովութիւնը չեն կրնար երաշխաւորել, ո՛չ ալ Ազրպէյճանի տուած երաշխիքները, այլ միայն Լեռնային Ղարաբաղի բանակը։

2) Կը խօսուի ներքին տեղափոխումի ենթարկուած անձերու եւ գաղթականներու՝ իրենց նախկին բնակավայրերը վերադառնալու իրաւունքի յարգումին եւ ապահովական միջազգային երաշխիքներու մասին, որոնք պիտի ներառեն խաղաղապահութեան գործողութիւն մը։

Այստեղ «ներքին» եզրը մտածել կու տայ, թէ խօսքը միայն Լեռնային Ղարաբաղէն կամ զայն շրջապատող շրջաններէն գաղթած ազրպէյճանցիներու տունդարձի իրաւունքին մասին է։ Գետաշէնէն, Պաքուէն կամ այլ շրջաններէ գաղթած հայերը պիտի զրկուի՞ն այդ իրաւունքէն։ Հայ գաղթականներու ապահովութիւնը երաշխաւորելու համար Պաքուի մէջ եւս խաղաղապահ ուժեր պիտի տեղակայուի՞ն։

Աւելի՛ն. «ներքին» եզրը իր մէջ կը բովանդակէ Լեռնային Ղարաբաղը Ազրպէյճանի մաս կազմելու գաղափարը, ինչ որ կը կանխորոշէ Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակը, եւ անիմաստ կը դարձնէ անոր ճշդման համար առաջարկուած հետագային «օրինական գետնի վրայ պարտաւորիչ կամքի արտայայտութիւն»ը։

Լեռնային Ղարաբաղի սահմաններու ճշդումէն ետք կարելի է ճշդել նաեւ «ներքին» բառին նշանակութիւնը։

3) Իսկ երբ կը խօսուի «Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական օրինական կարգավիճակի հետագայ ճշդման համար օրինական գետնի վրայ պարտաւորիչ կամքի արտայայտութեան» մասին, այդ որո՞ւ կամքի արտայայտութեան կþերթայ ակնարկութիւնը։

Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան ժողովուրդը արդէն իսկ իր կամքը յստակ դարձուցած է, ուրեմն կþառաջարկուի կրկնել այդ հանրաքուէն, սակայն յստակ չէ, թէ ո՛վ իրաւունք պիտի ունենայ մասնակցելու այդ հանրաքուէին, Լեռնային Ղարաբաղի հայ եւ ազրպէյճանցի բնակիչնե՞րը, թէ՞ նաեւ Ազրպէյճանի հանրապետութեան բնակչութիւնը։ Վերջինս բնականաբար ընդունելի չի կրնար ըլլալ, որովհետեւ այդ պարագային փոքրաթիւ հայերու ձայնը պիտի կորսուի ազրպէյճանցի մեծամասնութեան ձայներու յորձանուտին մէջ։

Հանրաքուէին պէտք է մասնակցին միայն Լեռնային Ղարաբաղի բնակիչները։ Այսինքն՝ անոնք, որոնք այդտեղ բնակութիւն հաստատած են կամ գաղթէ վերադարձած։ Այլ խօսքով, պէտք է կանխարգիլել, որ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութիւնը շրջանին գաղթականները չեղող ազրպէյճանցիներով ողողուի։

ՎԱՀՐԱՄ ԷՄՄԻԵԱՆ

Jul 8, 2009

ՀԱՅԵՐԸ ԶԱՐՄԱՑԵԼ, ՌՈՒՍՆԵՐԸ ԶԱՅՐԱՑԵԼ ԵՆ


ՍԱՀԱԿԱՇՎԻԼՈՒ ԿՐԾՔԻՑ ԵՐԵՒԱՆՈՒՄ ԵՐԿՈՒ ՄԵՏԱԼ ԿԱԽԵՑԻՆ
ԵՒ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹԻՒՆ ՅԱՅՏՆԵՑԻՆ
ՋԱՒԱԽՔՈՒՄ ԳՈՐԾ ԱՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ


Յունիսի 24-25-ը երկօրեայ պաշտօնական այցով Երեւանում գտնուող Վրաստանի նախագահը արժանացաւ միանգամից երկու մետալի: Նախ Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսեանը Միխայիլ Սահակաշվիլուն պարգեւատրեց Պատուոյ շքանշանով` «Հայ-վրացական դարաւոր բարեկամութեան ամրապնդման, Հայաստանի եւ Վրաստանի համագործակցութեան խորացմանն ուղղուած գործունէութեան համար»: Ապա Երեւանի պետական համալսարանի գիտական խորհրդի որոշմամբ, Վրաստանի ղեկավարն արժանացաւ հայաստանեան մայր համալսարանի ամէնաբարձր պարգեւին՝ ԵՊՀ պատուաւոր դոկտորի կոչմանն ու ոսկէ մետալի: Սա այն դէպքում, երբ վերջին կէս տարուայ ընթացքում առնուազն երկու անգամ պարոն Սահակաշվիլին ոչ պարկեշտ յայտարարութիւններ էր արել Հայաստանի հասցէին՝ ասելով, թէ նրա տնտեսութիւնը փլուզուեց, քանի որ ամբողջովին կախուած է Ռուսաստանի շուկայից:

Սահակաշվիլու Երեւան այցի ընթացքում, սակայն, այս մասին չյիշեցին: Չյիշեցին նաեւ Վահագն Չախալեանի ու վիրահայութեան վիճակի մասին: Աւելի ճիշդ, յիշեցին, բայց՝ դրական կերպով: Համատեղ մամուլի ասուլիսում Հայաստանի նախագահը ողջունեց «Վրաստանի կառավարութեան ջանքերը Ջաւախքում ընկերային-տնտեսական վիճակը մեղմելու, ենթակառուցուածքները բարելաւելու եւ նոր աշխատատեղեր ստեղծելու ուղղութեամբ»: Ջաւախահայութիւնը, սակայն, հակառակն է պնդում: Հայ ոստիկանները երկու անգամ խոչընդոտեցին եւ թոյլ չտուեցին Հայաստանում բնակուող ջաւախահայերին բողոքի ցոյց կազմակերպել նախագահական նստավայրի, ապա «Արմենիա Մարիոթ» հիւրանոցի դիմաց, որտեղ գիշերել էր Վրաստանի նախագահը: Ջաւախահայ երիտասարդներն ու նրանց միացած Կիրօ Մանոյեանը, ով ՀՅԴ Հայ դատի եւ քաղաքական հարցերով գրասենեակի տնօրէնն է, ցանկանում էին առիթն օգտագործել եւ նախագահ Սահակաշվիլուն մէկ անգամ եւս յիշեցնել Ջաւախքում առկայ բազմաթիւ խնդիրների մասին: Դա չյաջողուեց, քանի որ ոստիկանները հասցրել էին ցրել ցոյցը՝ նախքան Սահակաշվիլու հիւրանոցից դուրս գալը: Կիրօ Մանոյեանի եւ ոստիկանների միջեւ տեղի ունեցաւ փոքրիկ բախում:

Ցոյցի մասնակիցները փորձում էին Վրաստանի նախագահին փոխանցել տասը կէտանոց մի նամակ, որում մասնաւորապէս կոչ էր արւում «Վրաստանում Հայ առաքելական եկեղեցուն տալ կրօնական հաստատութեան իրաւական կարգավիճակ, դադարեցնել հայկական եկեղեցիների վրացականացումն ու զաւթումը, դադարեցնել պետական տարբեր կառոյցների կողմից հայերին վախեցնելու, հայկական շրջանակներում սարսափի մթնոլորտ առաջացնելու քայլերը Սամցխէ-Ջաւախեթի երկրամասում, հայերէնը հռչակել պետական երկրորդ լեզու, դադարեցնել երկրամասի ժողովրդագրական պատկերը արհեստականօրէն փոխելու քայլերը»:

Վրաստանի նախագահի այցի նախօրէին Հայաստանի խորհրդարանի Հանրապետական խմբակցութեան պատգամաւորներից մէկին արգելուել էր հատել հայ-վրացական սահմանը, Վրաստանի հայկական դպրոցների ուսուցիչներին արգելուել է այցելել Երեւան եւ մասնակցել հայոց եկեղեցու պատմութեան դասաւանդման վերապատրաստուելու համար: Վրացական կողմը դժուարութիւններ է ստեղծում նաեւ հայկական դասագրքեր եւ լրագրեր Վրաստան տեղափոխելու հարցում: Համալսարանում Սահակաշվիլին, պատասխանելով հայ պատգամաւորի հետ կապուած միջադէպին, ուղղակիօրէն ասաց. «Ոչ հայերը, եւ ոչ էլ Վրաստանում ոեւէ մէկը շահագրգռուած չէ օժանդակել քաղաքական այն գործիչներին կամ նրանց գործունէութեանը, որոնց քայլերը միտուած են վատթարացնել բարեկամական յարաբերութիւնները երկու երկրների միջեւ: Աւելի լաւ է կանխել եւ թոյլ չտալ, որ դա իրականացուի»:

Իր երկօրեայ այցի ընթացքում Սահակաշվիլին ամէն առիթ օգտագործում էր, որպէսզի հնարաւորինս վարկաբեկի եւ անպարկեշտ յայտարարութիւններ թոյլ տայ Ռուսաստանի հասցէին: Նա ռուսներին մեղադրեց Կովկասում խառնակչութիւններ անելու, զաւթողական քաղաքականութիւն վարելու մէջ: Նման անպարկեշտ յայտարարութիւններով Սահակաշվիլին անյարմար վիճակ էր ստեղծում առաջին հերթին Հայաստանի համար, որը Ռուսաստանի հետ ունի դաշնակցային, բարեկամական յարաբերութիւններ: Սահակաշվիլու նման պահուածքն ու Հայաստանի իշխանութիւնների կողմից նրան բարձր մակարդակով պատուելը ակնյայտօրէն նեարդայնացրեց ռուսներին: Օրինակ, Ռուսաստանի խորհրդարանի ծերակուտական Վլատիմիր Կուսեւը Սահակաշվիլուն Երեւանում Պատուոյ շքանշան յանձնելը համարել է վիրաւորանք Ռուսաստանի հասցէին՝ յաւելելով, որ «իսկական բարեկամները նման կերպ չեն վարւում»: «Այդ արարքը կարող է բարդ մթնոլորտ ստեղծել ռուս-հայկական յարաբերութիւններում», ասել է Կուսեւը:

Մէկ այլ ծերակուտական Վատիմ Կուսթովը, Սահակաշվիլուն պարգեւատրելը համարել է «ոչ բարեկամական քայլ»: «Դա նաեւ արհամարհական վերաբերմունք է բոլոր նրանց նկատմամբ, ովքեր զոհուել են հարաւօսական հակամարտութեան ընթացքում», ասել է նա եւ նկատի ունենալով Սերժ Սարգսեանին, աւելացրել. «Բոլորն էլ ունեն սխալուելու իրաւունք, սակայն եթէ սխալը թոյլ է տրուել գիտակցաբար, ապա դա կարող է ծայրայեղ վատ անդրադառնալ ռուս-հայկական յարաբերութիւնների վրայ»: Էլ աւելի կոշտ է արտայայտուել Ռուսաստանի խորհրդարանի պատգամաւոր, իշխող «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցութիւնից ընտրուած Վալերի Պոկոմոլովը. «Իւրաքանչիւր երկիր իրաւունք ունի պարգեւատրել ում ցանկանում է, սակայն կարեւոր է հասկանալ, որ չի կարելի թքել այն ջրհորի մէջ, որտեղից դեռ շատ անգամներ ջուր ես խմելու»: Սահակաշվիլու Երեւան այցից յետոյ Պաքու մեկնեց Ռուսաստանի նախագահը: Պատահական համընկնում էր դա՝ թէ ոչ, դժուար է ասել:

Հայաստանի իշխանութիւնները, ինչպէս եւ նախկինում, շատ զգոյշ են վերաբերում հայ-վրացական յարաբերութիւններին: Այդ յարաբերութիւնների կարեւորութիւնը առաւել ակնյայտ է դառնում, երբ նայում ենք այսօրուայ քաղաքական քարտէզին: Հայաստանի սահմանների աւելի քան 80 տոկոսը շրջափակման տակ է. թուրք-հայկական սահմանը փակ է արդէն աւելի քան 16 տարի, հայ-ազրպէյճանականը՝ մօտ երկու տասնամեակ: Ցամաքային ճանապարհով Հայաստանը արտաքին աշխարհի հետ կարող է շփուել միայն Իրանով եւ Վրաստանով: Դէպի ծով ելք չունենալու եւ ցամաքով շրջափակուած լինելու իրողութիւնը Հայաստանին ստիպում է առաւել կարեւորել Վրաստանը որպէս տարանցիկ երկիր, քանի որ մեր երկրի արտաքին ապրանքաշրջանառութեան աւելի քան 70 տոկոսը իրականացւում է հէնց Վրաստանով, իսկ վրացական սեւծովեան նաւահանգիստներն ու վրացական երկաթգիծը արտաքին աշխարհ դուրս գալու մեր կարեւորագոյն ուղիներն են:

Թւում է` առաջիկայ տարիներին, գուցէ` տասնամեակներին, Վրաստանը կը պահպանի իր կարեւորութիւնը Հայաստանի համար, քանի որ ո°չ թուրքերն են պատրաստւում վերջ տալ Հայաստանի շրջափակումը եւ առաւել եւս` ո°չ Ազրպէյճանն է մտքից հանում ղարաբաղեան հակամարտութիւնը ռազմական ճանապարհով լուծելու տարբերակը: Կովկասեան տարածաշրջանի այսօրուայ քաղաքական քարտէսը ցոյց է տալիս, որ այստեղ պետութիւնների միջեւ սահմանները բառի իսկական իմաստով սահմաններ չեն, այլ՝ բաժանարար գծեր: Թուրք-հայկական սահմանը իր փշալարերով ու սահմանապահ աշտարակներով շարունակում է յիշեցնել «Սառը պատերազմի» տարիները: Հայ-ազրպէյճանական սահմանները ականապատ են, իսկ 2004-ից Ռուսաստանի կողմից փակուել եւ բաժանարար գծի է վերածուել նաեւ ռուս-վրացական սահմանը:

Բայց սա դեռ ամէնը չէ. Հարաւային Կովկասի երեք ճանաչուած եւ երեք չճանաչուած երկրները ունեն արտաքին քաղաքական տարբեր, երբեմն` միմեանց հակասող արտաքին քաղաքական օրակարգեր: Այս երկրներից տարածքով ամենամեծը` Ազրպէյճանը, փորձում է հաւասարակշիռ յարաբերութիւններ պահպանել ազգակից ու դաշնակից Թուրքիայի, Արեւմուտքի ու Ռուսաստանի միջեւ: Սակարկութեան համար Իլհամ Ալիեւը շուկայ է հանում առաջին հերթին Կասպիցի նաւթը եւ կազը: Վրաստանը բացայայտօրէն ու առանց յետ՝ դէպի հիւսիս` դէպի Ռուսաստան նայելու ձգտում է դէպի եւրոպական եւ եւրոատլանտեան կառոյցներ` ակնկալելով վերջիններիս օգնութիւնը ռուսական վտանգի դէմ: Հայաստանը թուրքական վտանգի դէմ փորձում է օգտուել ռուս սահմանապահներից ու Գիւմրիում տեղակայուած ռուսական 102-րդ ռազմակայանից:

Միջազգայնօրէն չճանաչուած Աբխազիան եւ Հարաւային Օսեթիան, որոնք 2008-ի օգոստոսեան ռուս-վրացական հնգօրեայ պատերազմից յետոյ ճանաչուեցին Ռուսաստանի կողմից` անկախ եւ ինքնուրոյն քաղաքականութիւն վարելու գրեթէ լծակ չունեն: Քարտէսի վրայ Վրաստանին պատկանող այս երկու միաւորները փաստացիօրէն գտնւում են Ռուսաստանի քաղաքական, տնտեսական եւ ռազմական վերահսկողութեան տակ: Լեռնային Ղարաբաղը, որին չի ճանաչել անգամ Հայաստանը, թէեւ ոչ նախկին ազդեցութեամբ, շարունակում է մնալ համեմատաբար լուրջ ռազմաքաղաքական գործօն ինչպէս Հարաւային Կովկասում, այնպէս էլ միջազգային ուժային երեք կենտրոնների՝ մի կողմից Ռուսաստանի, Եւրոպայի եւ Միացեալ Նահանգների, միւս կողմից` հարաւկովկասեան երկրների միջեւ յարաբերութիւններում:

Հարաւային Կովկասում անվտանգութեան ահա նման պայմաններում է յատկապէս կարեւորւում հայ-վրացական կայուն եւ կանխատեսելի յարաբերութիւնների պահպանումը: Եթէ հայ-վրացական սահմանները եւս վերածուեն բաժանարար գծերի, ապա մեր տարածաշրջանի եւ արիւնալի հակամարտութիւններից սարսափելի տուժած նրա բնակչութեան ապագան կը դառնայ առաւել քան անկանխատեսելի: Այս իրողութիւնը գիտակցում են ինչպէս Երեւանում, այնպէս էլ՝ Թիֆլիսում: Եւ հէնց այս իրավիճակի գիտակցութեան ընկալումն է պատճառը, որ հայ-վրացական յարաբերութիւնների օրակարգի բազում խնդիրները չեն մղւում առաջին դիրք եւ հրապարակայնօրէն չեն քննարկւում:

Հայաբնակ եւ հայկական Ջաւախքում առկայ քաղաքական, ազգային-մշակութային, ինչպէս նաեւ ընկերային-տնտեսական խնդիրների անտեսումը անընդհատ լարուածութեան թոյն է ներարկելու հայ-վրացական յարաբերութիւններին: Ջաւախքի խնդիրները անտեսում են ոչ միայն Թիֆլիսում, այլ նաեւ Երեւանի իշխանութիւնները: Իր իսկ քաղաքացիների իրաւունքները ամէնուր ոտնահարող Հայաստանի գործող իշխանութիւնները ոչ հրապարակաւ եւ ոչ է փակ դռների հետեւում ընթացող բանակցութիւններում չեն կարող Վրաստանից պահանջել, որպէսզի վրաց պետութիւնը յարգի ջաւախահայութեան մշակութային, լեզուական եւ միւս իրաւունքները: Հարեւան երկրի ժողովրդավարութեան, իրաւական պետութեան, օրէնքի իշխանութեան մասին կարող ես խօսել, եթէ քո երկիրը որակապէս եւ տեսանելի կերպով աւելի բարեկեցիկ է: Այլ խողովակներով եւ այլ մակարդակներով, սակայն, Հայաստանը պարտաւոր է անընդհատ յիեցնել, որ չի հանդուրժի իր հայրենակիցների նկատմամբ խտրական վերաբերմունքը Ջաւախքում, աչք չի փակի Վրաստանի տարածքում հայկական յուշարձանների նկատմամբ շարունակուող ոտնձգութիւնների վրայ:

Հայաստանի պատանդային վիճակը հաշուի առնելով՝ Վրաստանը պէտք չէ շարունակի մաս կազմել քաղաքական եւ տնտեսական մեկուսացման այն քաղաքականութեանը, որը թելադրւում է Անգարայից ու Պաքուից: Ինչպէս Հայաստանն է բարեկամական չէզոքութիւն պահպանում վրաց-ռուսական յարաբերութիւններում, վկան` օգոստոսեան պատերազմը, այնպէս էլ Վրաստանը պէտք է նոյնը անի հայ-թուրքական եւ հայ-ազրպէյճանական յարաբերութիւններում: «Կողմ» կամ «դէմ» քուէարկելուց բացի, կան նաեւ քուէարկութեան այլ ձեւեր, ինչպէս «ձեռնպահն» է կամ ընդհանրապէս չքուէարկելը, ուրեմն` միջազգային տարբեր ֆորումներում, երբ Հայաստանի ու Լեռնային Ղարաբաղի հարցով ընդունւում են բանաձեւեր, Թիֆլիսը կարող է նաեւ երբեմն չքուէարկել այնպէս, ինչպէս քուէարկում են Անգարան ու Պաքուն: Նման մօտեցումը Երեւանը կը գնահատի յաւուր պատշաճի:

Աւանդական բաժակաճառերը մի կողմ` պիտի նաեւ ընդունել, որ հայ-վրացական յարաբերութիւնները ունեն զարգացման լուրջ ներուժ: Մեր ընդհանուր քրիստոնէական անցեալն ու պատմութեան ընթացքում ունեցած իրաւամբ բարեկամական յարաբերութիւնները, Ջաւախքում արժանապատիւ ապագայ ապահովելը մեկնարկային բարենպաստ պայմաններ կարող են ստեղծել Հայաստանի եւ Վրաստանի միջեւ հարեւաններին վայել յարաբերութիւններ կառուցելու համար:

Վրաստանի որեւէ նախագահ Հայաստան այցելութեան ընթացքում չի հրաժարւում ծաղկեպսակ դնել Հայոց ցեղասպանութեան զոհերի յիշատակին, ինչպէս երբեմն անում են հարեւան այլ երկրների նախագահներ, վերջին անգամ Իրանի նախագահ Մահմուտ Ահմատինեժատն ու Սուրիոյ առաջնորդ Պաշշար Ասատը: Վրաստանի առաջնորդները Ծիծեռնակաբերդում խոնարհւում են ոչ միայն այն պատճառով, որ այդպէս է ենթադրում արարողակարգն ու տարրական քաղաքավարութիւնը, այլ որովհետեւ վրաց ժողովրդի բացատրելու կարիք չկայ, թէ ինչ ասել է օսմանեան եաթաղան:

ԹԱԹՈՒԼ ՅԱԿՈԲԵԱՆ
Յատուկ «Ազդակ»ի համար
Երեւան

Jul 2, 2009

ՆԱՄԱԿԱՆԻ

Մեծարգոյ տեարք,

Թերթիդ այսօրուան (յուլիս 2, 2009) թիւին մէջ կը գտնեմ հետևեալը. «Հաւատարմագիրներու յանձնման արարողութեան յաջորդած...» և այլն:

Երբ գիր արմատը գրութիւն կը նշանակէ, յոգնակին կը կազմենք գրեր ձևով. ուրեմն՝
հաւատարմագիր - հաւատարմագրեր
ձեռագիր - ձեռագրեր
բարևագիր - բարևագրեր
անցագիր - անցագրեր
երկաթագիր - երկաթագրեր

Իսկ երբ գիր արմատը գրող կը նշանակէ, յոգնակին պէտք է կազմել գիրներ ձևով. ուրեմն
պատմագիր - պատմագիրներ
նամակագիր - նամակագիրներ
արձակագիր - արձակագիրներ
վիպագիր - վիպագիրներ
խմբագիր - խմբագիրներ
* *
*
Գալով յանձնման ձևին՝ արևմտահաձերս բառերը այսքան չենք ամփոփեր, այքան չենք ճնշեր, այսքան չենք խեղդեր. արևելահայերը այպէս կ'ընեն, բայց անոնք տարբեր կոկորդ պէտք է ունենան: Պատկերացուցէք պահ մը արևմտահայ ուսուցիչ մը, կամ բանախօս մը, կամ զրուցակից մը, որ «յանձնման» ըսէ. մարսելիք բա՞ն է այս: Ինչու՞ պարզ ու մեկին չէք գրեր յանձնումի: Ոչ ոք դէմ է, որ ազդուինք արևլահայերէնէն, բայց առնենք անոր շինիչ ոճերն ու ձևերը՝ առանց քանդելու արևմտահայերէնի շէնքը: Իր հետևողութեան մէջ «Ազդակ»ը սկսած է չափը կորսնցնել:
Լաւագոյն զգացումներով՝

Արմենակ Եղիայեան